روزوشب

حافظ و مولوی در ترکیه

چند وقت پیش استاد ادبیات می گفت که اهالی ترکیه ادعا می کنند مولوی ترک بوده است و بر ادعای خود نیز پا فشاری می کنند.

تا که یک روز این متن را در مجله طنز (بچه مشهد) دیدم که به نظرم جالب آمد.

خدا را شکر که سال 2007 که یونسکو به نام سال مولوی نامگذاری کرده بود تمام شد، چون از بس در این سال مولوی را به مردم خودمان که نه، به اهالی زمین و سایر کرات منظومه ی شمسی و سایر کهکشنا ها!! معرفی کردیم بدنمان به شدت خسته و کوفته شد!! در خبر ها خواندیم ترکیه مثنوی را به 16 زبان ترجمه و به مقام های بلند پایه کشور ها می دهد و بسیار خوشحال و مسرور و مشعوف شدیم که اهالی کشور دوست و برادر و همسایه و چایی نخورده پسر خاله شده!! قبول زحمت کرده و به جای ما مولوی را به جهان معرفی کردند! البته احتمالا اگر مرحوم مغفور مولوی زنده می بود پا را فراتر نهاده از شبیه سازی ژنتیکی بهره می بردند و مولوی را به تولید انبوه می رساندند و شخص ایشان را به کشور های مختلف هدیه می دادند!

لابد دفعه بعدی هم نوبت حافظ است و دلیل کشور همسایه بیت زیر است :

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                                         به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

چون جناب حافظ احیانا دلباخته یک دختر مهاجر از اهالی ترکیه بوده که به شیراز سفر کرده، لذا این شعر را در وصف او سروده و بعد با وی وصلت فرموده است و به دلیل زن ذلیلی (که بخشش سمرقند و بخاا برای تهیه شیر بهای دختر ترک دلیلی بر این مدعاست!) حافظ هم خود را از اهالی استانبول به شمار می آورده است ! پس حافظ هم ترک استانبولی است !